MALO kalabrijsko selo, prava je riznica drevnih tradicija, a njegovi stanovnici čuvaju ljubomorno korišćenje jednog prastarog običaja, govore grčki.
Foto: unsplash.com
Ako se neki helenski jezik još uvek govori u nekom istinski italijanskom selu onda se to može nazvati samo Akropolj Kalabrije. To je Galicijano gde se drevni Zevsov jezik još uvek odupire. Takvo očaravajuće mesto, smešteno u provinciji Ređo Kalabrije, ima 60 stanovnika, i dalje čuvaju i prenose sa generacije na generaciju jezik njihovog porekla.
Da je jug Italije, posebno Kalabrija, bio deo Velike Grčke u antičo doba to je poznato, sećanje ide na opsadu Sirakuze 212. godine pre rođenja Hrista i na druge istorijske događaje koji su oblikovali sudbinu juga “Lepe Zemlje”. Direktna posledice prisustva helenskih kolonija bilo je i širenje grčkog jezika.
Ali, malo ljudi zna da još uvek postoji mala zajednice u kojoj se govori ovaj drevni jezik, to nije više jezik drevnih doseljenika budući da je došlo do brojnih fuzija sa lokalnim jezicima. Ali, u Galicijanu, zaseoku opštine Kondofuri, još uvek se govori jezik koji mnogo više podseća na jezik stanovnika Peloponeza nego na italijanski.
Područje je naseljeno još iz od neolitskog doba, a prvi dokumentarni dokaz o Galicijanu datira iz 1060. godine, sačuvan je u Brebionu vizantijske mitropolitanske crkve u Ređo Kalabriji, a ispisao ga je vizantijski naučnik Andrea Giju. Ali lingvističke studije pouzdano pokazuju da je centar morao postojati u vreme Velike Grčke, makar samo zbog jezika kojim je govorilo vrlo malo stanovnika a čiji su potomci još tamo.
Prema lingvistčkim stidijama, poreklo ovog jezika može se pratiti do 8.veka pre nove ere, tokom perioda Velike Grčke.
